Malowniczy zamek Rupea i klimatyczne saskie Viscri

Dziś mamy zamiar odwiedzić niezwykłą wioskę – saską – Viscri. Naczytaliśmy się, że jest wyjątkowo urokliwa i poza tym można tam obejrzeć też jeden z kościołów warownych (charakterystycznych dla Transylwanii). Taki kościół to wygląda bardziej jak zamczysko i – jak można się domyślić – pełnił niegdyś również funkcje obronne. Wstępnie braliśmy też pod uwagę Prejmer i Biertan, ale z braku czasu ten w Viscri będzie jedynym, jakiego obejrzymy.
Po drodze z Braszowa oglądamy jeszcze z zewnątrz inny z zamków chłopskich – Rupea. I muszę przyznać, że robi wspaniałe wrażenie z daleka. Umiejscowiony na szczycie skalistego wzgórza jest takim „prawdziwym zamkiem”. Rasnov sam w sobie pewnie był ciekawszy (no i te widoki stamtąd!), ale z zewnątrz Rupea bije Rasnov na głowę. Podjechaliśmy też pod bramę wejściową, ale tym razem nie skusiliśmy się na wejście.
Nie jesteśmy pewni co do drogi dojazdowej do Viscri, po czytaliśmy, że może być w kiepskim stanie. Postanowiliśmy więc jechać jak najdłużej główną drogą, a potem odbić w lewo na Viscri (od północy, od miejscowości Bunesti). I to był kardynalny błąd! Ta właśnie droga znajdowała się aktualnie w remoncie, więc musieliśmy znowu wrócić do Rupea i wjechać jednak od południa… W ten sposób na ruiny zamku mieliśmy możliwość popatrzeć trzykrotnie…
Skąd się wzięli Niemcy w Siedmiogrodzie? Sasi zostali tu sprowadzeni za czasów, kiedy w Transylwanii panowali Węgrzy, w celu zasiedlenia niezamieszkałych terenów i zwiększenia bezpieczeństwa granic. Ich historia jest bardzo ciekawa i jeśli kogoś to interesuje, odsyłam do bardzo ciekawego opisu:
http://swiatprzewedrowany.pl/viscri-transylwanska-perelka-rumunskie-shangri-la/
Burzliwa historia tych ziem doprowadziła do sytuacji, w której w saskich wioskach niewielu już Niemców mieszka. W Viscri zostało ich ok trzydziestu paru (reszta to Romowie), którzy żyją głównie z turystyki. Wioska, rozpoznana jako obiekt UNESCO, jest dość często odwiedzanym miejscem na szlaku turystycznym.
Nazwa Viscri oznacza Biały Kościół. I taki właśnie jest zbudowany tam kościół warowny. Klimat miejsca fantastyczny! Można wspiąć się wieżę po dość niepewnych schodach, skąd rozpościera się piękny widok. Można obejrzeć kolekcje płytek ceramicznych wyrabianych w okolicy. Jest też tu niewielkie, ale ciekawe muzeum etnograficzne, ze starymi niemieckimi księgami, meblami i strojami. No i sam kościół, który, w porównaniu z całością kompleksu, wydaje się bardzo malutki.
Sama wioska jest zupełnie inna od tych, które widzieliśmy wcześniej. Murowane, różnokolorowe, kryte dachówką domy, zbudowane jeden przy drugim, strzegą od przodu charakterystyczne bramy, a od tyłu stodoły. Na ścianach frontowych charakterystyczne emblematy, informujące o tym, kto i kiedy w danym domu zamieszkał (po niemiecku oczywiście). Niewielu spotykamy mieszkańców. Ktoś tam odpoczywa na ławce, ktoś dogląda gęsi, przyjeżdża wóz, cygański chyba. Całość robi wrażenie dość wymarłe. W jedynym sklepiku z mydłem i powidłem kupujemy lokalne piwo i coca-colę. Konsumujemy przed sklepem, chłonąc sielskie-anielskie otoczenie.
Potwierdzam z czystym sumieniem, że wioska powinna być zdecydowanym must see, dla odwiedzających Transylwanię!

Zdjęcia (48)

Komentarze (0)